sobota, 20 sierpnia 2016

Wojsiłka pospolita (Panorpa communis)

Wojsiłka pospolita (Panorpa communis) na liściu

RZĄD

Wojsiłki (Mecoptera)

RODZINA

Wojsiłkowate (Panorpidae)


CECHY

Długość ciała od 18 do 20 mm, rozpiętość skrzydeł od 25 do 30 mm. Brązowożółte owady o wydłużonej i skierowanej ku dołowi głowie, wyposażonej w gryzący aparat gębowy. Skrzydła ozdobione ciemnymi plamami. U samców ostatni segment odwłoka zakończony czerwoną bulwą przypominającą odwłok skorpiona, U samicy odwłok zakończony ostro. Okres występowania imago od maja do sierpnia.

SIEDLISKO

Chłodne i wilgotne miejsca, niska roślinność zaciemnionych siedlisk.

WYSTĘPOWANIE

Pospolity w całej Polsce. Spotykany w całej Europie.

ROZMNAŻANIE

Podczas kopulacji samica wybiera partnera, który składa jej podarunek ślubny w postaci kropli o dużych wartościach odżywczych, wyprodukowanej w gruczołach ślinowych. Samica składa jaja w górnej warstwie gleby po 10 do 20 sztuk, W ciągu jednego roku rozwijają się dwa pokolenia. Larwy kształtem przypominają gąsienice. Posiadają 8 par odnóży oraz kolec.


POŻYWIENIE

Larwy - martwa materia organiczna. Osobniki dorosłe - pokarm płynny (zawierające cukier, nektar oraz spadź), martwa materia organiczna (martwe owady i drobne bezkręgowce).

Wojsiłka pospolita (Panorpa communis) widok z góry
Wojsiłka pospolita (Panorpa communis)widok tył

Wojsiłka pospolita (Panorpa communis) widok od boku z profila

Wojsiłka pospolita (Panorpa communis) widok z przodu



Plusknia jagodziak (Dolycoris baccarum)

Plusknia jagodziak (Dolycoris baccarum)

 

RZĄD

Pluskwiaki (Hemiptera)

RODZINA

Tarczówkowate (Pentatomidae)

CECHY

Długość owada 10 do 15mm. Ciało i nogi owada owłosione, górna strona cała w kropkach. Tarczka na końcu jasnego koloru, brzegi odwłoka w jasno ciemne paski, ubarwienie od jasnobrunatnego do ciemnobrunatnego. Żeruje na głogu, malinach i innych podobnych. Okres występowania imago Sierpień do Czerwiec.

SIEDLISKO

Skraje lasów liściastych i mieszanych, w parkach, ogrodach,

WYSTĘPOWANIE

Pospolity w całym kraju.

ROZMNAŻANIE

Samica na początku lata składa jaja. Larwy przechodzą 5 wylinek po czym na jesień ostatecznie przekształcają się w postać dorosłą. dojrzałość płciową osiągają wiosną. 

POŻYWIENIE

Larwy i osobniki dorosłe roślinożerne i drapieżne.


Plusknia jagodziak (Dolycoris baccarum) na liściu

Plusknia jagodziak (Dolycoris baccarum)


poniedziałek, 15 sierpnia 2016

Kruszczyca złotawka (Cetonia aurata)

 

Kruszczyca złotawka Cetonia aurata widok z góry 

RZĄD

Chrząszcze (Coleoptera)

RODZINA

Żuki (Scarabaeoidea)

CECHY

Szeroki i spłaszczony żuk wielkości od 14 do 20 mm, Całe ciało  koloru błyszcząco zielonego. Na pokrywach skrzydeł widać wąskie poprzeczne wzory koloru białego. Na zewnętrznym brzegu w pokrywach znajdują się szczeliny przez które owad wysuwa  skrzydła tylne bez rozkładania skrzydeł przednich przez co jest natychmiast gotowy do lotu. Imago występuje od maja do października.

SIEDLISKO

Obrzeża lasów, w ogrodach. Najczęściej spotykany podczas ciepłych dni na kwitnących krzewach - najczęściej na różach.

WYSTĘPOWANIE

Europa Środkowa i Azja Mniejsza

ROZMNAŻANIE

Larwa w postaci białego, nieforemnego pędraka rozwija się w gnijących kłodach, w kompostach, w korze i korzeniach roślin, w gniazdach ssaków i owadów społecznych np. w mrowiskach. W poczwarkę przeobraża się w kokonie zbudowanym z ziarenek piachu.

POŻYWIENIE

Larwy żywią się martwą materią organiczną, dorosłe żywią się nektarem.

Kruszczyca złotawka Cetonia aurata na koprze

Kruszczyca złotawka Cetonia aurata koper

Kruszczyca złotawka Cetonia aurata widok profil

Kruszczyca złotawka Cetonia aurata na baldaszkowatych

Kruszczyca złotawka Cetonia aurata widok tył

Kruszczyca złotawka Cetonia aurata na krzaku


Kruszczyca złotawka Cetonia aurata głowa head

Kruszczyca złotawka Cetonia aurata noga owada

Kruszczyca złotawka, Cetonia aurata, oko owada

niedziela, 14 sierpnia 2016

Złotook drapieżny, pospolity (Chrysoperla carnea lub Chrysopa carnea, perla, vulgaris)

 
Złotook, drapieżny, pospolity, Chrysoperla carnea, Chrysopa perla, vulgaris


RZĄD

Siatkoskrzydłe (Neuroptera)

RODZINA

Złotookowate (Chrysopidae)

CECHY

Długość owada do 10mm, rozpiętość skrzydeł do 30mm. Delikatne owady zazwyczaj w kolorze zielonym, Skrzydła gładkie, przeźroczyste na których widać zygzakowate żyłki. W spoczynku złożone dachówkowo. Oczy kuliste, błyszczące koloru złotego. Długie czułki. Na zimę przenosi się do budynków i zmienia kolor  z zielonego na brązowy. Okres występowania imaga całoroczny.

SIEDLISKO

Występuje wszędzie tam gdzie są mszyce, wśród bujnej roślinności, na obrzeżach lasów, w zaroślach, na uprawach rolniczych, w ogrodach, zimuje często w domach, na poddaszach.

WYSTĘPOWANIE

Pospolity w całej Polsce, wszędzie bardzo częsty.

ROZMNAŻANIE

Owad wydaje kilka pokoleń. Po kopulacji samica składa jajeczka w pobliżu kolonii mszyc. Jajeczka przyczepione są do roślin na cienkich trzonkach co wygląda jak kuleczki na włoskach. Larwy masywne i szerokie ze smukłymi żuwaczkami, na grzbiecie znajdują się liczne brodawki i guziki.  Rozwój larwy trwa od 4 do 5 tygodni, a podstawowym pokarmem są mszyce. Dzięki aparatowi ssącemu larwa podczas rozwoju potrafi zjeść do pół tysiąca mszyc. 

POŻYWIENIE

Larwy i osobniki dojrzałe drapieżne. Podstawowym pokarmem imago i larw są mszyce i ich wydzielina zawierająca cukier. 

CIEKAWOSTKA

Bardzo pożyteczne, mile widziane przez ogrodników, wykorzystywane do biologicznego zwalczania mszyc.


Złotook, drapieżny, pospolity, Chrysoperla carnea, Chrysopa perla, vulgaris

Złotook, drapieżny, pospolity, Chrysoperla carnea, Chrysopa perla, vulgaris

Złotook, drapieżny, pospolity, Chrysoperla carnea, Chrysopa perla, vulgaris

Złotook, drapieżny, pospolity, Chrysoperla carnea, Chrysopa perla, vulgaris

Złotook, drapieżny, pospolity, Chrysoperla carnea, Chrysopa perla, vulgaris



wtorek, 19 lipca 2016

Zmięk żółty (Rhagonycha fulva)

Zmięk żółty Rhagonycha fulva na baldaszkowatychRZĄD

Chrząszcze (Coleoptera)

RODZINA

Omomiłkowate (Cantharidae)

CECHY

Zmięk żółty Rhagonycha fulva na roślinie baldaszkowatej Podłużne i delikatne owady wielkości od 7 do 10 mm. Głowa wąska z ostrymi żuwaczkami, czułki ciemne, długie i cieńkie, przedplecze kwadratowe koloru pomarańczowego. Pokrywy skrzydłowe z czarnymi końcówkami nie zakrywają całego odwłoka. Imago od czerwca do września.

SIEDLISKO

Obrzeża lasów, łąki, pola, ogrody, polany, najczęściej spotykany na kwiatach z rodziny baldaszkowatych gdzie odbywa gody.

WYSTĘPOWANIE

Powszechny w Europie,

ROZMNAŻANIE

Larwy żyją w glebie lub na organicznych szczątkach. Ich spłaszczone ciało pokrytej jest jasnymi krótkimi włoskami.

POŻYWIENIE

Larwy są drapieżne, rozpuszczają swe ofiary enzymami a następnie je wsysają. Dorosłe osobniki są zarówno roślinożerne (spożywają nektar) jak i  drapieżne.





Zmięk żółty Rhagonycha fulvaZmięk żółty Rhagonycha fulva


Zmięk żółty Rhagonycha fulvaZmięk żółty Rhagonycha fulva


Zmięk żółty Rhagonycha fulvaZmięk żółty Rhagonycha fulva


poniedziałek, 18 lipca 2016

Poskrzypka cebulowa [leśna] (Lilioceris merdigera)



RZĄD

Chrząszcze (Coleoptera)

RODZINA

Stonkowate (Chrysomelidae)

CECHY

Poskrzypka cebulowa osiąga długość od 6 do 8 mm, występuje od kwietnia do czerwca, przedplecze i głowa wąska, pokrywy szerokie, owad w większości koloru intensywnie czerwonego, głowa i odnuża częściowo czarne. Na pokrywach charakterystyczne wyżłobienia.


Poskrzypka cebulowa leśna Lilioceris merdigeraPoskrzypka cebulowa leśna Lilioceris merdigera

 

SIEDLISKO

Często można ją spotkać w lasach mieszanych i liściastych, rzadziej w ogrodach i na polach.

WYSTĘPOWANIE

Powszechna w całej Polsce.

ROZMNAŻANIE

Między samcami dochodzi do przepychanek, często nawet na grzbiecie samej samicy. Po zapłodnieniu samica składa pomarańczowe jajeczka, które pokrywa własnymi odchodami w celu ochrony przed potencjalnym drapieżnikiem. Odchody są bardzo niesmaczne, ale także świetnie kryją pomarańczowe ubarwienie zarówno jajeczek jak i larw, które pokrywają się z kolei swoimi odchodami.

Poskrzypka cebulowa leśna Lilioceris merdigeraPoskrzypka cebulowa leśna Lilioceris merdigera



 

POKARM

Dziko rosnące rośliny z rodziny liliowatych, cebula, czosnek,

CIEKAWOSTKA

Poskrzypka cebulowa podobnie jak niektóre chrząszcze, kiedy poczuje się zagrożona, udaje martwego owada, podkurcza nogi i spada w głąb trawy rosnącej wokół rośliny, na której siedzi. Potrafi także wydawać skrzypiące odgłosy poprzez pocieranie odwłokiem o spód pokryw.





Poskrzypka cebulowa leśna Lilioceris merdigeraPoskrzypka cebulowa leśna Lilioceris merdigera

niedziela, 26 czerwca 2016

Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale)

Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale) zdjęcie od góry, front
RZĄD

Chrząszcze (Coleoptera)

RODZINA

Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale) foto od przoduŻuki (Scarabaeoidea)

CECHY

Długość owada od 14 do 18 mm, żółtobrązowe pokrywy skrzydłowe, na tułowiu włoski koloru białego, czułki złożone z dziewięciu członów. Przypomina bardzo chrabąszcza majowego. Imago występuje od czerwca do lipca.

SIEDLISKO

Ogrody, parki, pola, obrzeża lasów. Guniak czerwczyk w czerwcowe wieczory lata gromadnie o zmierzchu wokół drzew.

WYSTĘPOWANIE

W Polsce pospolity.

ROZMNAŻANIE

Samica wykopuje norkę w ziemi i składa w niej jaja po czym opuszcza norkę. Larwa z mocnymi żuwaczkami ma kształt litery C. Pędraki żyją do trzech lat w ziemi i odżywiają się korzeniami roślin, głównie trawiastych. Mogą powodować szkody.

POKARM

Larwy żywią się martwą materią organiczną. Osobniki dorosłe spożywają płynne pokarmy np. nektar.


Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale) spód owada
Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale) rozwijający skrzydła, wzbijający się do lotuGuniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale) obijające się o jarzębinę
Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale) widok od bokuGuniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale)Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale)Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale)Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale)Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale) lecący owad


Guniak czerwczyk (Amphimallon Solstitiale)